Ποιοι είμαστε (editorial)

"Θέλετε να αποδομήσετε εντελώς τον άνθρωπο;
Πάρτε του την αξιοπρέπεια."

Hannah Arendt

Στο ερώτημα “Ποιοι είμαστε” θα χρειαστεί να απαντήσουμε πολλές φορές. Ποια είναι η θέση μας στην ιστορία και τη διαδρομή των ανθρώπων που έχουμε κληθεί να υποστηρίξουμε; Ποια θέση καταλαμβάνουμε στον κοινωνικό χώρο, σε ένα χώρο που προϋπάρχει της δικής μας παρουσίας και αποστολής; Σε αυτό το χώρο δεν είναι όλοι οι παράγοντες προκαθορισμένοι και προγραμματισμένοι να εκπληρώσουν ένα στόχο. Ωστόσο, πολλές από τις θέσεις είναι γνώριμες.

Η θέση από την οποία μιλάμε είναι πολύ σημαντική στην ψυχοκοινωνική παρέμβαση. Η θέση δεν υποδηλώνει μόνο τη στάση μας και τις αντιλήψεις για τους πληθυσμούς με τους οποίους δουλεύουμε. Υποδηλώνει κυρίως τον προσανατολισμό μας και τη μελλοντική προοπτική του έργου μας. Η θέση μας είναι καθοριστική για την πορεία της παρέμβασης που θα ακολουθήσουμε.

Εκ των πραγμάτων η θέση μας δεν διαμορφώνεται από την επιλογή των σπουδών, των κατευθύνσεων, των “ψ” προσεγγίσεων για την “ανθρώπινη φύση” και τις επιμέρους θεραπευτικές τεχνικές. Η θέση μας είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των κοινωνικών διεργασιών και περιεχομένων που ζήσαμε, σκεφτήκαμε, επιλέξαμε, πράξαμε, αλλά και όλων εκείνων των οραμάτων που σαν φωτεινές επιγραφές δείχνουν το δρόμο που κάθε φορά επιλέγουμε να πάρουμε.

Δουλεύουμε στην ψυχοκοινωνική παρέμβαση. Καλούμαστε να βρεθούμε στο πλευρό ανθρώπων που τελούν υπό διωγμό ή εκτοπισμό -- γιατί περί αυτού πρόκειται. Οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι ρομά, οι εξαρτημένοι, οι άστεγοι οι άνθρωποι με ψυχοκοινωνικά προβλήματα διώκονται͎͎͎ τίθενται “εκτός τόπου”.Εκτοπίζονται από τις οικογένειές τους, τα επιμέρους κρατικά συστήματα, από τους διάφορους αναγωγισμούς (ψυχιατρικοποίηση, ποινικοποίηση), που καταδιώκουν τον βιο-ανθρωπο-κοινωνικό σχηματισμό.

Με τη δημιουργία της ομάδας ΨΚ, δηλώνουμε παρόντες-ούσες στην ιστορία των ανθρώπων που έμειναν έξω από τις κυρίαρχες αφηγήσεις, επιδιώκοντας να διανοίξουμε έναν χωρο-χρόνο για να αρθρωθεί και να ακουστεί ο λόγος των αποκλεισμένων, φέρνοντας στην επιφάνεια ένα βλέμμα από το “περιθώριο”.

drawing

Πιο Πρόσφατα


Η λειτουργία του “μυστικού” στην καθημερινή λειτουργία ενός ιδρύματος

Μια δομή μετατρέπεται σε άσυλο, σε ολοπαγές ίδρυμα, όταν η παραμονή σε αυτή γίνεται υποχρεωτική. Για τον Goffman, το κεντρικό χαρακτηριστικό των ολοπαγών ιδρυμάτων μπορεί να περιγραφεί ως η κατάρρευση των φραγμών που διαχωρίζουν τις δημόσιες και ιδιωτικές σφαίρες της ζωής, όπως η απώλεια της δυνατότητας να κοιμόμαστε, να παίζουμε και να εργαζόμαστε ή να πηγαίνουμε σχολείο σε διαφορετικούς χώρους, με διαφορετικούς συνοδοιπόρους, κάτω από διαφορετικές “αυθεντίες” και εξουσίες και μακριά από ένα συνολικό “ορθολογικό” σχέδιο για εμάς. περισσότερα …

Η γενεακή επίδραση στη γονεϊκή προσδοκία

Η γενεακή διάσταση ουδέποτε υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής ως αντικείμενο έρευνας της ψυχολογίας, ενώ η διάσταση που ενδεχομένως προκρίνει, η ιστορική, φαίνεται να έχει εξοβελιστεί - μαζί με την κοινωνική - από τις ψυχολογικές εξηγήσεις και ερμηνείες των ανθρώπινων φαινομένων. περισσότερα …

Η φροντίδα ως κρίσιμη και ως αποφασιστική στιγμή

Στη θεωρία της φωτογραφίας η εικόνα που προκύπτει από τη λήψη περιγράφεται ως αποτέλεσμα μιας στιγμής. Καμία από τις εικόνες που γνωρίζουμε δεν θα ήταν η ίδια εάν ο φωτογράφος δεν λάμβανε την απόφαση να πατήσει το κουμπί που επιτρέπει στο φως να περάσει, για να αφήσει το ίχνος του πάνω στην φωτοευαίσθητη επιφάνεια περισσότερα …

Ο Arthur Fleck και η αλεπού στον τόπο του Άλλου

Όταν το 2009 ξεκινούσε στην Ελλάδα μια μακρά περίοδος οικονομικής κρίσης και αυστηρών πολιτικών λιτότητας, οι εκτιμήσεις των ειδικών έκαναν λόγο για αύξηση των παραβατικών συμπεριφορών των ανηλίκων. περισσότερα …

Σημειώσεις για τους περιορισμούς ψυχοκοινωνικής παρέμβασης σε περίοδο καραντίνας

Το δημοφιλές «μένουμε σπίτι» αποτελεί στις μέρες μας την κυρίαρχη μορφή έγκλισης, προτροπής ή υποχρέωσης για έναν αυτοπεριορισμό, με στόχο τη διασφάλιση της υγείας της δικής μας και του άλλου, και άρα της ίδιας της ζωής. περισσότερα …